Интересна историја за германскиот јазик

Минатиот пат позборувавме за историјата на англискиот јазик, а овојпат ќе ја разгледаме накратко историјата за германскиот јазик.

Германскиот јазик спаѓа во големата група на индо-германски јазици, во која исто така спаѓаат и данскиот, норвешкиот, шведскиот, холандскиот и англискиот јазик. 

Германскиот јазик примарно се зборува во Германија (каде што е прв јазик на повеќе од 95% од населението), Австрија (89%) и Швајцарија(65%). Сепак, германскиот го зборуваат и мнозинство од населението во Луксембург и Лихтенштајн.

Други европски заедници кои го зборуваат германскиот јазик се наоѓаат во Северна Италија (во провинцијата Болзано-Бозен и во некои општини во други провинции), во Источните Кантони во Белгија, во француските региони во Аљаска и Лорејн како и во некои гранични села од поранешниот Јужен Јутланд во Данска.

Според Глобал Рич (2004), 6.9% од интернет-корисниците се Германци. Според Нец-тип (2002), 7.7% од интернет страните се напишани на Германски јазик, правејќи го единствен после Англискиот во Европската јазична група. Некои постари статистики од 1998 година, откриваат дека Германскиот е трет најпопуларен јазик кој се користи на веб-вокациите, после Англискиот и Јапонскиот.

Германскиот јазик се користи како официјален јазик на Германија и Австрија. Историски, јазикот припаѓа во три главни периоди: стар германски (750-1050); средно германски (1050-1500) и модерен германски (1500-сегашност).

Најстариот податок за постоењето на германскиот јазик датира од околу 750 година. Во овој период биле користени локалните дијалекти во пишувањето и не постоел стандарден јазик; низок германски дијалект на север и висок германски дијалект во средна и јужна Германија.

Јазикот користен од 700 – 1050 година од страна на монасите, службениците и аристократијата, денес е попознат како стар висок германски. Како и да е ова не означува едноставен унифициран јазик, туку само колективно име за јазикот кој бил користен од едуцираните во тоа време, со свои регионални варијации.  

Стар висок германски постепено преминал во средно висок германски. Обичните луѓе продолжиле да зборуваат на нивните дијалекти и до 1350 година се почуствувала силна потреба за тип на германски јазик кој би бил адекватен за целокупните активности на луѓето, без разлика на општествениот слој.

Martin Luther (1483-1546)

Во средниот век, се развила релативно униформна форма на пишан јазик, откако владините формации на Светата Римска Империја започнале да користат комбинација на одредени дијалекти од средно високиот германски на местото на латинскиот јазик, кој дотогаш доминирал.  

Преводот на Библијата во средно германски јазик од страна на Мартин Лутер (1483-1546) претставувало главен придонес кон финалната победа на овој дијалект како вообичаен германски јазик. 

За време на 18тиот век голем број на исклучителни писатели вовеле модерни стандарди на германскиот јазик, особено за формата која постои денес.

Граматички и правила на правопис се појавиле за прв пат во Duden Handbook во 1880година. Во 1901 биле прогласени првите стандардни правила за овој јазик. До 1998 година германскиот правопис останал без да биде ревидиран, се до реформата од 1996 година која била официјално спроведена од страна на владини претставници на Германија, Австрија, Лихтенштајн и Швајцарија.

Од спроведувањето на реформата, германскиот правопис е во повеќегодишна транзиција каде што новиот правопис се изучува во повеќето училишта, додека традиционалната форма на правопис сеуште постои во медиумите.

Денес стандардниот германски јазик е попознат како "Hochdeutsch"  или во превод - висок германски; и се користи скоро секогаш кога е во прашање пишаниот германски. 

Книги и весници се печатат на стандарден германски, но како и да е, сеуште постојат регионални варијанти во зборовниот германски, што се должи на значителното влијание на старите дијалекти, иако истите се помалку се користат.